Ucząc się gramatyki języka angielskiego, należy zapoznać się istotnym rozróżnieniem między dwiema grupami czasowników – statycznych i dynamicznych. W tym artykule dowiecie się, czym charakteryzują się czasowniki statyczne i dynamiczne w języku angielskim. Zapraszamy do nauki!
Czasowniki statyczne i dynamiczne to dwie różne grupy czasowników. By poprawnie władać językiem angielskim, trzeba wiedzieć – czym się one charakteryzują i kiedy ich używać. Poniżej dowiecie się wszystkiego, co trzeba wiedzieć o czasownikach statycznych i dynamicznych w języku angielskim.
Czasowniki statyczne to czasowniki, których nie używamy w czasach Continuous – nie przyjmują formy ciągłej. Służą one do opisywania stanów, uczuć, a także preferencji, które trwają przez dłuższy czas. Nie opisują one czynności.
Czasowniki dynamiczne to przeciwieństwo czasowników statycznych – opisują one czynności. Większość czasowników w języku angielskim są czasownikami dynamicznymi.
W języku angielskim istnieją również czasowniki, które w zależności od sytuacji mogą przybierać obydwie formy – statyczne i dynamiczne. Poniżej znajdziecie trzy popularne przykłady.
Jednym z częściej spotykanych czasowników tego typu jest czasownik be – określa on stan, jednak użyty w formie ciągłej (being) określa on stan chwilowy, który jest często wyjątkiem od reguły. Jeżeli ktoś na co dzień jest grzeczny, a teraz zachowuje się niegrzecznie, powiemy:
Kolejnym takim czasownikiem jest popularny think. Zwykle używa się go w formie statycznej do wyrażania swojej opinii, jednak użyty w formie dynamicznej, określa on to, co rozważamy lub o czym myślimy w danej chwili:
Innym czasownikiem, który może być użyty zarówno jako statyczny i dynamiczny, jest czasownik taste. W formie statycznej używa się go do stwierdzenia, iż coś ma określony smak. W formie dynamicznej oznacza on, iż ktoś coś próbuje:
Zapraszamy również do zapoznania się z czasownikami przechodnimi i nieprzechodnimi w języku angielskim.
